En Tehlikeli Tür: İnsan

Kredi: Man animasyon filmi başrolü

İnsanın dünyaya olan zararını anlattığımız bu yazımızda aynı zamanda, Dünya'ya zararımızın tarihçesine kısaca değindik.

Sevgili dostlar,

Dünya üzerindeki en kompleks ve en akıllı varlıklarından biri olan bizler, aynı zamanda küresel değişimlere (sıcaklık, iklim, su...) en fazla toleransı olan türüz. Bu da bizi Dünya’nın en işgalci türü yapıyor. Baksanıza; kutuplarda, ekvatorda, çölde, dağın eteğinde, zirvesinde her yerde bizim türden birileri var. Dünya’nın neredeyse her lokasyonunda yaşayabiliyoruz.

Ulaştığımız her yerde kendimizden kalıntılar bırakmadan yapamıyoruz. Çöpümüz, kıyafetlerimiz, evimiz, arabamız... Biz tükettikçe Dünya zarar görüyor, biz tükettikçe Dünya da tükeniyor. Dünya tükenirken Dünya'daki yüzbinlerce çeşit tür de zarar görüyor, biz dahil.

Niçin biz Dünya’nın en tehlikeli ve Dünya’ya en çok zarar veren türüyüz? Cevap: Birisi bizi böyle yarattı diye değil. Biz tehlikeli olmayı tercih ettiğimiz için böyleyiz. Evet istersek en tehlikeli, istersek Dünya’nın en yardımsever türü de olabiliriz. Belki Dünya'nın en faydalı türü olamayız, üretici olmadığımız için, ama zararımızı sıfıra yaklaştırabiliriz.

Gerçekten, biz nasıl bu kadar tehlikeli olduk, beraber bakalım:

 

İNSANOĞLUNUN KİRLİ DEVRİMİ: SANAYİ DEVRİMİ

Sanayi devrimiyle hayatımıza petrol, doğalgaz ve kömür girdi. Petrolle çalışan araçlar yaptık, doğalgazla ısınan evler yaptık. Kömür yakarak çalışan fabrikalar yaptık. Bütün bunları Dünya'dan aldık, oluşumu milyonlarca yıl süren bu kaynakları biz onlarca yılda tüketme yoluna gittik. Dünya'dan aldığımızla Dünya'yı zehirledik. Yaktığımız bu kaynaklar CO2 miktarını artırdı. Aklınıza gelen, ismini söyleyebildiğiniz her canlı bundan etkilendi. İsmini söyleyemedikleriniz de etkilendi. Ve hatta biz de etkilendik, hala da etkileniyoruz.

Her gün araçlarımıza biniyoruz ve benzin tüketiyoruz, evimizde doğalgaz yakıyoruz. Yenilenemez kaynakları hunharca tüketen fabrikalardan ürünler satın alıyoruz. Sadece tüketmekle kalmıyor zararımız, işimiz bitince çöpünü de Dünya'ya bırakıyoruz. Fabrikalar da çöpünü Dünya'ya bırakıyor. Denizlerdeki kimyasal miktarını artırıyorlar. Deniz canlılarındaki stresi artırıyorlar. Yediğimiz balıklarla bu kimyasallar bizim vücudumuza da geçiyor.

(Çorlu Deresi, Türkiye)

Deniz ulaşım araçlarına her bindiğinizde denize bırakılan zararlı yağları ve pervanelerinin zarar verdiği canlıları (örneğin caretta carettalar) da unutmayalım.

Bütün bunların üstüne 1907'de plastiği yapay olarak üreterek bir de Polimer Çağı'nı başlattık. Hayatımızın her yerinde kullandığımız bu ürünleri kullandıktan sonra yine Dünya'ya bırakıyoruz. Diş fırçası, pet şişe, alışveriş poşeti, kıyafetlerimiz, plastik kaplar, evlerimizin pencereleri, çatı izalasyonumuz... Sadece çevreme baktığımda gördüklerim bunlardan ibaret.

(Deniz kuşlarının %90'ı doğada milyonlarca yıl çözülemeyen plastiği yiyor. Plastik sayısı her geçen gün artıyor.)

Bu ürünlerle işiniz bittiğinde çöpe bile atsanız, Dünya'da milyonlarca yıl kalmasına sebep oluyorsunuz, oluyoruz. Buna somut bir araştırmayla bakalım: 2017 yılında yapılan bir araştırma:

(Dünya genelinde üretilen tüm plastik miktarı: 8,3 milyar ton ve geri dönüştürülen miktar: 600 milyon ton. Sadece %9'u)