Hazineler, Ödüller ve Deneyimler - ObsessoCase

Önemli olan yaşadıklarımızdan dünyanın en önemli dersini çıkarmamız değil, deneyimimizi yaşamamız, anlamamız, özümsememiz ve bundan sonrasında o deneyimi unutsak, hafızamızdan sonsuza kadar silinse dahi onun artık bizim bir parçamız olduğundan emin olmamız. 

Deneyim ve deneyimlemek günlük hayatta hepimizin dilinde dolaşan ama gerçekten nedir ve ne değildir diye üzerinde konuşmadığımız bir konu. Sürekli deneyimlerden, yeni heyecanlardan, olaylardan, korkulardan, mutluluklardan bahsediyoruz ama aslında yaşadıklarımıza deneyim etiketini yapıştırırken nelere dikkat ediyoruz, bizim için deneyimi deneyim yapan şeyler ne? Büyüklerimizin dediği gibi hayatta her şey bir deneyim midir yoksa kendimizi mi kandırıyoruz? Sorguladıkça daha da artan soruları şöyle bir kenara itmek ve tutkum haline gelen deneyim kelimesinin benim için ne anlama geldiğinden bahsetmek istiyorum. 
Eğer kendimi bir kelimeyle tanımlamam istenseydi, ki tek kelimeyle yapılmış bir tanımlama tam da doğru bir tanımlama olmazdı, ‘deneyimci’ derdim. Beni hayatta var eden ve rüzgarda savrulmadan yaşamda ayaklarımı yere sağlam bastıran şey deneyimlere olan inancım. Yeni bir yer görmek, yeni bir kitap okumak, yeni bir hobi edinmek, yeni bir şey öğrenmek ya da yeni bir kalp kırıklığı kazanmak… Saydıkça akıp gideceğinden emin olduğum bu şeylerin hepsi benim deneyimlerim. Bazı insanların algıladığının aksine deneyimlerimiz sadece yaşadığımız kötü olaylar ve onlardan çıkardığımız dersler değil, yüzümüzde minik bir tebessüm oluşturan hatta kimi zaman yüzümüzde mimik oynatmayan şeyler bile olabilir. Önemli olan yaşadıklarımızdan dünyanın en önemli dersini çıkarmamız değil, deneyimimizi yaşamamız, anlamamız, özümsememiz ve bundan sonrasında o deneyimi unutsak, hafızamızdan sonsuza kadar silinse dahi onun artık bizim bir parçamız olduğundan emin olmamız. 
Hayata; o korkumuzun, mutluluğumuzun ve heyecanımızın içimizde var olmuş haliyle devam etmemiz. Bence deneyimin en özel yanı da bu, önemli olan olaylar değil olayların tam ortasında dururken bunların sizin içinizde nasıl karşılık bulduğu ve bu tıpkı parmak izlerimiz gibi hepimizin içinde farklı bir yerde duruyor. Aynı noktada durup anı yaşanmışlıklara sahip olduğumuz bir insanın o deneyimden özümsediği şeyler, bizimkilerden çok farklı olabilir. Mesela bana yaşadığımı hissettiren her deneyim benim için bir ödüldür. Onu yaşarken ve kendime katarken bir başarımın sonunda boynuma bir madalya takılmış gibi sevinir, kalbimi bir hazine bulmuşumcasına çarptıran bu deneyimin verdiği sonsuz hazla bir bütün olurum. Çünkü benim için farklı olduğuna inandığım her deneyim aynı zamanda bir ödüldür. Kimi bugünüm için, kimi yarınım için ama hayatın hangi noktasındaki ben için olursa olsun, içime kazınan bir hazinedir. Bu yüzden iyi ya da kötü, benim bir parçam olan her şey benim ödülümdür, benim ödül gibi hissettiren deneyimim...
Benim için tam olarak bir ödül olan ve her anından zevk aldığım bir deneyim diyince aklıma ilk gelen şey, Boğaz’ın sularında yaptığım kano. Denize bu kadar yakın olma fikriyle korktuğum ve sonunda kesinlikle başarısız bir deneyim yaşayacağıma inandığım bu deneyimi yaşamaktan kaçmaya dahi çalıştım ama o küreği tutmam, denize o kadar yakın olmam hatta o yağmurlu ve rüzgarlı havada boğazın sularıyla savaşmam gerekiyormuş. Aklımda onlarca şüphe ve korkuyla bindiğim kano, bana korkularımla yüzleşebileceğimi, insanın bilmediğinden korktuğunu ama yüzleşince her şeyi yenebileceğini öğretti. Akıntıya karşı çektiğim kürekler ve soğuk havaya rağmen rüzgarı hissettiğim, kendimi yendiğim, denizin dalgalarına dokunabildiğim ama bir yandan onlara karşı gelebildiğim bu tecrübe karaya ayağımı bastığım anda hayatımın en büyük ödüllerinden biri olmuştu bile. O andan beri öğrendiklerim, yendiklerim ve kazandıklarımı özümsemiş biri olarak yaşıyor, yeni ödül gibi hissettiren deneyimler kazanabilmek için akıntıya karşı kürek çekmeye devam ediyorum.