Renklerin Konuştuğu Üç Renk Üçlemesi: Mavi, Beyaz ve Kırmızı

Daha önce renklerin başrolde olduğu bir film izlemiş miydiniz? Polonyalı usta yönetmen Krzysztof Kieslowski’nin hayatını kaybetmeden hemen önce tamamladığı Üç Renk Üçlemesi tam da böyle bir seri. Gelin beraber sinemanın başyapıtlarından olan bu film serisine göz atalım!

Temasını sırayla mavi, beyaz ve kırmızının oluşturduğu, adını Fransa bayrağından alan; renklerin vurgusuyla, kullanılan müziklerle, oyunculukların mükemmel hisleriyle insanı film sahnesinin merkezine yerleştiren olağanüstü üçleme bu yazımda bahsetmek istediğim. 

İlk film olan Mavi, insanın yaşadığı en acı duyguyu temel alıyor: hüznü. Hüznün, kederin rengi mavi. Bu renk öyle detaylarda, çarpıcı anlarda kullanılıyor ki, filmde sözlerden çok renklerin akışını takip ediyor aslında bir yerde. Kullanılan müzikler sahneleri en yüksek noktaya çıkartıyor, adeta film beyaz perdede devleşiyor. Hisler renklerin ve kullanılan şarkıların eşliğiyle en üst noktaya çıkyor.

Mavide, kahveye şeker atılırken kahvenin şekere nüfuz ettiği anda flütle sokak sanatçısının, kahveyi içen kişinin eşinin bestesini çaldığını görürüz. Fakat bu sokak sanatçısı, aslında o besteyi hiç duymamış yalnıza kendi kafasında yaratmıştır. Uç bir örnekle olacak da olsa, hiç tanımadığımız insanlarla, aynı duyguları, hisleri ve hatta aynı cümleleri kuruyor olabiliriz. Kim bilir nerde kim şuan benim içimden geçenlere ortak oluyor ve kim bilir onun nasıl bir hikayesi var sürüp giden? Hayatın tesadüflerle dolu olduğunu farklı bir bakış açısıyla sunuyor bize bu film.

                 

İkinci film; Beyaz. Eşitlik ve adeletin rengi. Beyaz bize hiç ummadığımız bir bakış açısında, beyazın o soğuk keskinliğinde anlatıyor eşitliği ve adaleti. Baş kahramanımız olan Karol, kendince adaleti sağlamak için umulmadık hareketler yapıyor. Filmin sonunda adaletin bu şekilde sağlanması konusunda seyirciyi kararsızlığa giriyor, kimin daha büyük haksızlığa uğradığını düşünüyorsunuz. Renklerin kullanılışı maviye göre daha az olsa da, çarpıcılığı hiç sorgulanmayacak düzeyde. Renk kullanışı her ne kadar az olsa da müziklerin keskinliği, sahne geçişilerinde notaların yükselişi filmi canlı tutuyor, hislerinizi oldukça devreye sokuyor. Beyazın insanı kendine çeken duruluğu, ustaca kullanımlarla filme çok farklı bir boyut kazandırıyor.

                

 

Ve son film olarak Kırmızı, kardeşlik. Bu filmde de renkler oldukça canlı, ön planda kullanılarak kardeşliği yine beklenmedik bir şekilde, başka bir açıdan sunuyor. Hoş bir dostluğu, yine hayatın tesadüflerini ve tekrarlarını bize aktarıyor film. Birçoğumuzun temelde benzer hikayelerden, yollardan geçtiğini, aslında yalnız olmadığımızı gösteriyor diyebiliriz bir nevi. Kardeşlik temasına yalnızlık duygusu da eşlik ediyor. Film boyunca kırmızı rengi bizi bir an olsun bırakmıyor. Üçlemenin diğer filmlerindeki gibi renkler, kullanıldığı nesneler ve küçük detaylarla filme canlı bir hava katıyor. Ayrıca bu filmin sonunda seyirciyi minik bir sürpriz bekliyor. Kadere gönderme yapan bu sondaki sürprizli durumu üçlemenin sonunda görmüş olacaksınız.

 

                  

Üç filmde ortak birçok nokta ve gönderme vardır fakat en çok dikkat çeken üçünde de çöp kutusuna çöpünü atmaya çalışan yaşlı kadındır. İlk film olan Mavi'de karakter kadını görmez. Beyaz'da karakterimiz uzaydan hafif alaycı bir gülümseme ile izler. Kırmızı'da ise karakterimiz kalkar ve yaşlı kadına yardım eder. Teması kardeşlik olan Kırmızı'da bunun yapılmış olması boşuna değildir. Altta yatan mesaj oldukça anlamlıdır.

Bu üçleme içinde beni en etkileyen, gerek müzikleriyle gerek renk derinlikleriyle kesinlikle Mavi oldu. Beni en derinlerde bir yerde, mavinin o sakinliği ve hüznü yakaladı, filmdeki her karakterin yerine ayrı ayrı koydu. Sanki ben de kahvemi ana karakterimizin yan masasında içtim, geçtiği yollardan bir bir geçtim. İzlerken olağanüstü bir hikayeden çok yaşanan bir ana eşlik edip; filmdeki karakterlerin bazen arkadaşı, bazen komşusu ve bazen ta kendisi oluyorsunuz. Durağan sahnelerle, kullanılan renklerle, seçilen mzüklerle sinemada oldukça yüksek bir yer edinmiş Üç Renk Üçlemesi.

İşin özü, izlediğinizde her şeyiyle hissedeceğiniz, işte sanat böyle yapılır diye içten bir huzur duyacağınız, izlemiş olduğunuz için de kendinizi takdir edeceğiniz film üçlemesini naçizane bir tavsiye olarak böylece anlatmış oluyorum. Umarım hisleriniz benim kadar canlı, beğeniniz yüksek olur. Renklerin dünyasını seyretmenin sizi de etkileyeceğine inanıyorum. İyi seyirler diliyorum hepinize :)