Fark Edilmek ve Fark Etmek: Joker

İnsan hem ağlayıp hem gülebilir mi? Toplumun ve sistemin dayatmalarından dolayı delirebilir mi? İsmiyle dahi sürekli gündemde olan kahramanımız Joker bu sefer karşımıza farklı bir rolde çıkmakta. Fark edilmeyi ve fark etmemiz gereken şeyler olduğunu öğreten ve ayrıca en iyi erkek oyuncu ve en iyi film müziği Oscar ödülünü alan 2019 yapımı filmde duruşu, tavrı ve hayata bakış açısıyla Joaquin Phoenix müthiş oyunculuğunu ve tabi ki filmin mesajlarına hadi beraber göz atalım.

                                                                                                     

    Filmde başrol oyuncumuzu küçüklükten beri komedyen olmak isteyen ve annesinin "Happy" olarak seslendiği Arthur olarak tanıyoruz. Nörolojik bozukluklara sahip ve sürekli terapiye gitmek zorunda kalan, ilaçlarını ihmal etmemesi gereken Arthur yanlış anlaşılmamak için yanında terapisti tarafından verilen kartı taşımaktadır. Fakat Gotham şehrindeki ekonomik problemlerden dolayı ilaçları ve terapiyi bırakmak zorunda kalacaktır. Şehir zorbalık, işsizlik ve ekonomik problemlerle dolu olduğu için sokaklar sinirli ve tehlikelidir. Sokakta dayak yiyen, sürekli arka planda olan, sınıf ayrımları yüzünden zayıfın güçlüyü, zenginin fakire güldüğü bir ortamda sıkışıp kalan Arthur, en sevdiği işi hasta çocukları güldürdüğü palyaçoluk işinden arkadaşının kendisine verdiği silahı düşürdüğü için kovulur. Kaybedeceği hiçbir şey kalmayan palyaço kıyafeti ve makyajı ile metroya binen Arthur, o gece sinirleri bozulup birden bire gülmeye başladığı için üç genç tarafından dövülür. Kendini açıklamaya çalışsa da devam eden bu duruma Arthur silahını kullanarak cevap verir. Ertesi gün başkan adayı Thomas Wayne bu cinayetin üzerine insanlara palyaço demesiyle maskesinin arkasındaki Arthur insanlar için bir ikon haline gelir. Çok uzun zamandır hazırlanmış olduğu komedyenlik için bir fırsatı vardır. Şehrin en ünlü komedyeni Murray Franklin "Joker"' diyerek kendisiyle dalga geçer ve onu şovuna davet eder. O sırada bunu hastane odasında en sevdiği komedyen tarafından duymak kalbini kırmış ve büyük bir hayal kırıklığına uğratmıştır. Hastane odasındayken annesinin ona vermiş olduğu mektubu Thomas Wayne'e vermesini ister. İçeriğini okuduğunda oğlu olduğunu öğrenir. Son umudu babası olan Arthur, aslında onun babası olmadığını hatta evlatlık olduğunu Thomas Wayne tarafından öğrenir. Kendisiyle alakalı kayıtları olan hastaneye giderek bilgileri ister fakat görevli dosyayı okuduğu sırada veremeyeceğini söyler. Arthur dosyayı zorla alıp kaçar ve küçüklüğünden beri annesi tarafından şiddet gördüğü bu yüzden nörolojik hastalığına sahip olduğunu öğrenir. Arthur artık annesinin Happy olarak seslendirdiği çocuk değildir. Annesini hastane odasında öldürerek kaçar. Arkadaşlarının eve geldiği sırada işini kaybetmesine sebep olan arkadaşını öldürür. Ve davet edildiği ünlü şov için Joker olma yolunda ilerlemektedir.

                                                                

Aslında filmi en güzel şekilde özetleyecek şey Joker'in sahneye çıkmadan önce aynaya yazdığı kendisiyle tezat olan sözdür '"Put on a happy face". Joker olarak katıldığı şovda Murray!i öldürmeden önceki sözleri şudur:

Hayatım bir komediden ibaret. Komedi özneldir Murray. Sizler... Her şeyin en iyisini bilenler... Eğriyi doğruya siz karar vermiyor musunuz? Tıpkı neyin komik olmadığına karar verdiğiniz gibi. O herifleri öldürdüm çünkü kötülerdi. Bugünlerde herkes kötü. Hem de delirtecek kadar.

Joker'in cinayet işlemesini tabi ki de tasdikleyemeyiz. Odaklanmamız gereken konu toplumun nasıl kötü hale gelebileceği, bir insanın nasıl bu denli değişebileceği veya cinayeti işleyenin mi suçlu yoksa onu bu raddeye getiren faktörlerin mi olduğudur. Maalesef Joker yani Arthur bu çıkmazlar arasında sıkışıp kalıyor. Küçüklüğünden beri görmüş olduğu şiddet, toplumdaki belirli bir yasa ile sınıf ayrımı olmasa dahi çok açık bir şekilde görülen zengin fakir ayrımı veya statü farkı şehri ikiye ayırmış bulunmaktadır. Joker bunun en uç örneğidir. Her yerde bu ayrımla karşılaşabiliriz. Ve bu yaralara sahip bir çok insan sokakta yanımızda geçerken bu denli rahat olmak aslında rahatsız etmeli insanı. Konuşmasının devamında:

Neden herkes bu herifler için bu kadar üzülüyorlar ki? Kaldırımın kenarında ölen ben olsaydım üstümden geçerdiniz!  Yanınızdan her gün geçiyorum fark etmiyorsunuz da Thomas Wayne televizyona çıkıp o heriflere ağladı diye mi onları fark ediyorsunuz? Dışarısı nasıl hiç gördün mü Murray? Hiç stüdyodan çıktın mı? Herkes birbirine bağırıp çağırıyor.  Medeni insan kalmadı. Kendilerinden başkasını düşünürler mi?  Hayır , düşünmezler.