Ağır Bir Sistem Eleştirisi: Hayvan Çiftliği

Orwell, hayvanlar üzerinden siyasi kurgu yaparak bu kurguyu bir sistem eleştirisine dönüştürüyor. İnsanların eziyet ederek kötü davrandığı hayvanların bir devrim yaparak insanın elinden kurtuluşunu konu alıyor. Gelin içeriği detaylandıralım.

Hayvanların kurduğu bu devlette ve toplumda ilk başta her hayvan eşit bir şekilde yaşamını sürdürüyor. Toplumsal yaşamı düzenlemek için "7 emir" dedikleri bazı hukuk kuralları koyuyorlar. Toplumun her kesiminde demokrasi hüküm sürüyor. Her hayvan için çeşitli kurullar kurulmuş, toplumun daha da bilinçlenmesi için okuma yazma kursları açılmıştır. Diğer hayvanlardan daha akıllı ve girişken olan domuzlar yönetimde bir adım öne çıkmış ve her şey o andan itibaren değişmiştir. Demokrasi fikrinden yavaş yavaş sıyrılıp, totalitarizme yakınlaşmışlardır. Hayvanlar daha güzel bir dünyanın hayalini kurarken, başkaları üzerinden çıkar sağlamaya yönelik sistem, yönetimin temeline oturmuştur.

Hayvanlar kendilerine bir başkan seçmiş ve bir nevi insanın elinden çıkıp bir domuzun kölesi olmaya başlamışlardır. Başa gelen kişi halkın cehaletinden faydalanmış, koltuğunu korumak için elinden geleni yapmış, asla değiştirilmeyecek olan 7 emiri kendi çıkarları doğrultusunda değiştirmiş, hayvanların bilinçlenmemesi için kurulan kurullar ve pazar toplantıları sonlandırılmış, ayaklanmamaları için eğitim öğretim verilmemiş, hayvanların başkaldırmaması için ufak bir sözde ve eylemde bulunan hayvanlar ağır bir şekilde cezalandırılmış hatta öldürülmüş, yapılan hatalar hep başkalarına yüklenmiş ve onlar kötü gösterilmiş, hayvanların gözü sürekli olarak korkutulmuş ve bu şekilde her şeye göz yummaları ve sadece itaat etmeleri sağlanmıştır. Sözde iyi niyetle yola çıkılmış olan bu devrimde de güç kendilerine geçtiği andan itibaren tüm olanaklardan sınırsız bir şekilde faydalanılmış, diğer hayvanlar açlığa, yoksulluğa ve hatta ölüme terkedilmiştir.

Bazı hayvanlar sisteme körü körüne bağlanmış ve hiç sorgulamamış; bazıları ise ölümü göze alarak baş kaldırmış ve kendini kurtarmıştır. Hayvanlar çeşitli problemlerine çözüm bulmak amacıyla insanlarla ve öteki çiftliklerle etkileşim halinde olamaya ihtiyaç duymuşlardır. Böyle olunca da insanlar gibi giyinip, onların yedikleri ve içtiklerini içmeye başlamışlar ve kendi sonlarını hazırlamışlardır.

İlk başta "her hayvan eşittir" diye yola çıkmalarına rağmen bu durum değişmiş. Onun yerine “bütün hayvanlar eşittir ama bazı hayvanlar ötekilerden daha fazla eşittir” prensibi benimsenmiştir.

Hayvanlar asla özgür olmamış özgürlük idarecilere has bir özellik olarak kalmıştır. Hayvanlara çokça sorumluluk yüklenmiş çokça çalıştırılmış ve çiftliği ayakta tutma zorunluluğu yüklenmiştir. Onlarda bu durumu kabul etmiş ve sorgulamadan kabullenmişlerdir. Daha sonra ise bu durum bir döngüye dönmüştür. Çiftlik batmış, hayvanlar tekrar insanların yönetimine girmişlerdir.

Kısaca toparlayacak olursak bu kitap kendini yönetenleri sorgulamayan, özgürlüklerini savunamayan, kendi gücünden habersiz yaşayanların durumunu anlatmaktadır. Kitabın sonunda da gördüğümüz gibi özgürlüklerini savunamayanların ödedikleri bedeller ağırdır. Günümüzde kitabın hangi bölümündeyiz diye düşünürsek bence tam olarak bütün hayvanlar eşittir ama bazıları daha da eşittir noktasında, yani son bölümdeyiz. Eğer hala bu kitabı okumadıysanız emin olun çok şey kaybetmişsiziniz demektir.